ΠΕΡΙΗΓΗΤΕΣ ΣΤΟΝ 21ο αιώνα
«Εχει πάει σχεδόν παντού: σε όλες τις περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας, στην Κρήτη, στην Εύβοια, και σε 40 από τα νησιά μας», λέει η συνταξιούχος καθηγήτρια
Τις περιπλανήσεις της σε μια Ελλάδα αυθεντική, έξω από τους δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς, την οποία ίσως να αγνοούν πολλοί από τους κατοίκους της, καταγράφει η Γαλλίδα συνταξιούχος καθηγήτρια γαλλικών, λατινικών και αρχαίων ελληνικών Simone Taillefer στην ιστοσελίδα της www. greceignoree.com (Η αγνοημένη Ελλάδα).
Η κ. Taillefer, η οποία αισθάνεται συγγενής με τους Ελληνες, παρουσιάζει στην ιστοσελίδα, στα ελληνικά και τα γαλλικά, σε 30 μικρά διηγήματα τις ασυνήθιστες συναντήσεις της με ανθρώπους και ζώα στην Ελλάδα (για παράδειγμα με τον «Ποιητή της Κέρκυρας», τη «Μαύρη Γάτα της Μάνης», τον «Απιστο της Ανω Σύρου», τη «Χωρική της Θάσου»), αλλά και τα μέρη που της έκαναν εντύπωση.
Μάλιστα, τη μετάφραση την έκανε η ίδια μια και, όπως εξήγησε, δύο χρόνια προτού βγει στη σύνταξη αποφάσισε να μάθει εκτός από τα αρχαία και τα νέα ελληνικά για να μπορεί να διαβάσει τις εφημερίδες και να μιλήσει με τους ανθρώπους.
Το 2005 ξεκίνησε ιδιαίτερα μαθήματα με μια Ελληνίδα που μένει στο Μονπελιέ, με την οποία έγιναν φίλες και οι δικοί της στην Ελλάδα αποτελούν την «ελληνική οικογένειά της». Μετά τη συνταξιοδότηση της, πήρε δύο μάστερ νέων ελληνικών από το πανεπιστήμιο του Μονπελιέ, ενώ είναι και μεταφράστρια νεοελληνικής λογοτεχνίας (εξέδωσε με δικά της έξοδα συλλογή με διηγήματα της Γαλάτειας Καζαντζάκη και αυτή την περίοδο μεταφράζει Βαγγέλη Κολώνα).
Από το 2009, ξεκίνησε να εξερευνεί την Ελλάδα μόνη της, κάνοντας δύο με τρία ταξίδια κάθε χρόνο, από δύο έως πέντε εβδομάδες το καθένα, μόνο, όμως, την άνοιξη και το φθινόπωρο γιατί φοβάται τη ζέστη. Εχει πάει σχεδόν παντού: σε όλες τις περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας, στην Κρήτη, στην Εύβοια, και σε 40 από τα νησιά μας. Προτιμάει τα πιο αυθεντικά μέρη, χωρίς πλήθος τουριστών και «τεράστια ξενοδοχεία που παραμορφώνουν το τοπίο».
Οπως είπε, επιλέγει τις μοναχικές περιπλανήσεις γιατί θέλει να είναι απολύτως ελεύθερη να εξερευνήσει την Ελλάδα με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο. «Περπατάω πολύ (στην αρχή, μέχρι επτά ώρες κάθε μέρα, τώρα λιγότερο), δεν κολυμπάω, επισκέπτομαι όλα τα μουσεία και τα ιστορικά μνημεία... και κυρίως χρειάζομαι να μιλήσω ελληνικά με τους ανθρώπους που συναντάω. Ποιος ή ποια σύντροφος θα υποτασσόταν σε τέτοιες απαιτήσεις;», αναρωτήθηκε.
Επιπλέον, θέλει να αποδείξει στις γυναίκες της ηλικίας της, «ότι η ζωή δεν τελειώνει μετά τα 60 και είναι ικανές να κάνουν πράγματα μόνες τους».
Δημιούργησε την ιστοσελίδα για να κρατήσει ζωντανές τις αναμνήσεις των ταξιδιών, τις φωτογραφίες που τράβηξε (έχει περίπου 5000) και τα σημειώματα που έγραφε κάθε μέρα. Ηθελε, ακόμη, να μοιραστεί την εμπειρία της, πέρα από τον στενό κύκλο των φίλων, και να παροτρύνει τους τουρίστες να επισκεφτούν μέρη που δεν τους έρχονται στο μυαλό. «Πράγματι, στοιβάζονται πάντα στα ίδια μέρη, ενώ υπάρχουν παντού στην Ελλάδα θαύματα της φύσης και της τέχνης. Για παράδειγμα, οι Γάλλοι πηγαίνουν πολύ στις Κυκλάδες, στην Κρήτη ή στην Πελοπόννησο σχεδόν όλοι αγνοούν τη Βόρεια Ελλάδα ή τα βορειοανατολικά νησιά» συμπλήρωσε.
Πολλά είναι τα μέρη στην Ελλάδα στα οποία ελπίζει να ξαναπάει: στη Μήλο, για τους πολύχρωμους βράχους, στην Ικαρία για τα ιδιόμορφα σπίτια, όπου οι κάτοικοι έβρισκαν καταφύγιο από τους πειρατές, στα Ζαγοροχώρια για τις γέφυρες, στην Άρτα για τα βυζαντινά μνημεία, στη Μάνη για το βραχώδες τοπίο και τα πρωτότυπα χωριά.
Το επόμενό της ταξίδι θα είναι τον Οκτώβριο, στο Ναύπλιο, τη Μονεμβασιά, όπου «η τοποθεσία και τα ίχνη της ιστορίας συνδυάζονται εξαιρετικά», τις Σπέτσες και τα Κύθηρα.
Η κ. Taillefer τόνισε ότι επιλέγει, εδώ και πέντε χρόνια, να εξερευνά την Ελλάδα, γιατί έχει «επίμονη ιδιοσυγκρασία». «Είχα άλλα πάθη στη ζωή μου, την ιστιοπλοΐα, τα άλογα, την κλασική μουσική ( παίζω πιάνο), και σε καθεμία δραστηριότητα θέλησα να αφιερωθώ με εμπεριστατωμένο τρόπο. Δεν με ενδιαφέρει να μείνω στην επιφάνεια, να κάνω ζάπινγκ» ανέφερε χαρακτηριστικά.
«Δεν βαριέμαι ν' αγναντεύω την ποικιλία των τοπίων, με τον συνδυασμό των βουνών και της θάλασσας, το δάσους και τις λίμνες, τους βράχους και την πρασινάδα. Δεν βαριέμαι τα χρώματα που δίνουν οι βουκαμβίλιες, το άρωμα των λεμονιών και του γιασεμιού. Δεν βαριέμαι, κυρίως, να μιλάω αυτή τη γλώσσα, την πιο παλιά του δυτικού κόσμου» υπογράμμισε.
Μεγαλύτερο ελάττωμα των Ελλήνων θεωρεί την οδηγική συμπεριφορά, ενώ πρόσθεσε ότι, όπως και οι Γάλλοι, νομίζουν ότι οι πόροι του κράτους... «πέφτουν από τον ουρανό».
Ευχάριστα την εξέπληξαν η φιλοξενία, η διάθεση εξυπηρέτησής τους, το γεγονός ότι είναι εύκολο να έρθεις σε επαφή μαζί τους και ότι έχουν κρατήσει τις παραδόσεις τους.
______________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου